Ψυχολογική Υποστήριξη παιδιού Ενηλίκου - Παναγιωτοπούλου Αγγελική

ΚΕΝΤΡΟ ΕΙΔΙΚΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ ypostirixi.net

Ψυχολογική Υποστήριξη παιδιού Ενηλίκου - Παναγιωτοπούλου Αγγελική

Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης

dromostherapeia.gr

27.12.2011

Τι είναι το Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο συχνά ακούγεται ότι κάποιος παρουσιάζει σύνδρομο χρόνιας κόπωσης (ΣΧΚ). Φαίνεται ότι περίπου 2 στα 1000 άτομα πλέον παρουσιάζουν αυτή τη διαταραχή και συνηθέστερα εμφανίζεται σε άτομα τα οποία ζουν και εργάζονται σε πολύ πιεστικές συνθήκες σωματικές ή και πνευματικές. Επιπλέον, φαίνεται το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης να εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες. Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι μία πολύπλοκη διαταραχή που χαρακτηρίζεται από σημαντική κόπωση του ατόμου η οποία δεν φαίνεται να ανακουφίζεται μετά από ύπνο ή ξεκούραση, ενώ παράλληλα επιδεινώνεται μετά από έντονη φυσική ή πνευματική δραστηριότητα. Συνήθως όσοι παρουσιάζουν σύνδρομο χρόνιας κόπωσης υποφέρουν από σωματική εξάντληση, τρέμουλα, μυϊκούς πόνους και πονοκεφάλους όπως και από διαταραχές ύπνου. Τα συμπτώματά της είναι πολλά και δεν παρουσιάζουν όλοι τα ίδια συμπτώματα και στην ίδια βαρύτητα. Η εικόνα του συνδρόμου χρόνιας κόπωσης ποικίλει από άτομο σε άτομο από πιο ήπια μορφή έως και πολύ βαριά μορφή.

Τα συνηθέστερα συμπτώματα του συνδρόμου είναι:

 

  • Αδυναμία
  • Μυϊκοί πόνοι
  • Πόνοι στις αρθρώσεις
  • Διαταραχή μνήμης
  • Διαταραχή συγκέντρωσης
  • Αυπνία
  • Ύπνος μη αναζωογονητικός
  • Κεφαλαλγίες
  • Κόπωση που διαρκεί για περισσότερο από 24 ώρες
  • Πονόλαιμο
  • Λεμφαδενοπάθεια
  • Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου


Όλα αυτά τα συμπτώματα έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής του ατόμου και στη συμμετοχή του στις καθημερινές του δραστηριότητες. Σε πολλές περιπτώσεις τα άτομα που παρουσιάζουν σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, αναγκάζονται να περιορίσουν εξαιρετικά τις δραστηριότητές τους και μένουν στο σπίτι. Για να θεωρηθεί όμως, ότι κάποιος έχει το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης πρέπει να παρουσιάζει 4 ή και περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα για περισσότερο από 6 μήνες και αυτά τα συμπτώματα να μην εξηγούνται από οργανικές παθήσεις.

Αιτιολογία
Ακόμα δεν έχουν διευκρινιστεί οι λόγοι που κάποιος μπορεί να παρουσιάσει σύνδρομο χρόνιας κόπωσης (ΣΧΚ). Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης φαίνεται να αποτελεί μία πολύπλοκη διαταραχή που εμπλέκονται οργανικοί αλλά και ψυχολογικοί παράγοντες. Η πολυπλοκότητα των συμπτωμάτων θέτει αναγκαία την οργανική διερεύνηση. Η οργανική διερεύνηση, δηλαδή οι ιατρικές εξετάσεις συχνά αναδεικνύουν μία οργανική αιτία πίσω από το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. Όμως στις περισσότερες τελικά περιπτώσεις φαίνεται να υπάρχει και κάποια ψυχική διαταραχή. Ακόμα όμως δεν είναι γνωστό αν η ψυχική διαταραχή προϋπάρχει του συνδρόμου και αποτελεί αιτιολογικό παράγοντα ή απλά συνυπάρχει με το σύνδρομο. Η συνηθέστερη ψυχική διαταραχή που διαγιγνώσκεται σε άτομα που παρουσιάζουν σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι η κατάθλιψη ενώ μπορεί και να συνυπάρχουν και άλλες διαταραχές όπως οι αγχώδεις διαταραχές ή θέματα προσωπικότητας. ʼλλες έρευνες προτείνουν ότι μπορεί να ευθύνονται ιογενείς καταστάσεις για την εκδήλωση του συνδρόμου, λοιμώδεις νόσοι και ανοσολογικές δυσλειτουργίες αλλά ούτε και σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει επιβεβαίωση των ευρημάτων. ʼλλες έρευνες δίνουν έμφαση στην ενδοκρινολογική λειτουργία και σε πιθανά νευρολογικά προβλήματα, χωρίς πάλι και αυτό να είναι επιβεβαιωμένο. Πιο απλοϊκές αιτιολογίες αποδίδουν την ύπαρξη του συνδρόμου σε προβλήματα διατροφής, κατάχρηση ουσιών και ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας με έντονο στρες.

Ποιες θεραπείες υπάρχουν
Επειδή δεν έχουν εξακριβωθεί οι αιτίες που προκαλούν την εμφάνιση του συνδρόμου για αυτό το λόγο δεν μπορεί να υπάρχει μία και μόνο θεραπεία. Συνεπώς η θεραπεία πρέπει να είναι εξατομικευμένη, ανάλογα με το ιδιαίτερο ιστορικό και τις ιδιαίτερες ανάγκες του ατόμου που παρουσιάζει το σύνδρομο χρόνια κόπωσης. ʼρα είναι σημαντικό αρχικά να γίνει ενδελεχής ιατρική διερεύνηση των οργανικών συμπτωμάτων και μία λεπτομερέστατη λήψη ιστορικού του ατόμου ώστε να αποφασιστεί το καταλληλότερο θεραπευτικό πλάνο για το άτομο που παρουσιάζει το σύνδρομο. Συνηθέστερα φαίνεται να είναι πιο αποτελεσματικό να εφαρμόζεται ένας συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής αλλά και ψυχοθεραπευτικής παρέμβασης.
Όσον αφορά τη φαρμακευτική αγωγή χορηγούνται διαφορετικά φάρμακα ανάλογα με τις ανάγκες του ατόμου. Έτσι μπορεί να χορηγούνται αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη, αντισταμινικά ή ακόμα και αντικαταθλιπτικά. Τα αντικαταθλιπτικά χορηγούνται γιατί έχουν μία επίδραση στον πόνο, την ενέργεια και τον ύπνο του ατόμου αλλά και στη διάθεση του ατόμου που μπορεί να έχει επηρεαστεί λόγω της ύπαρξης τους συνδρόμου.
Όσον αφορά τη ψυχοθεραπευτική παρέμβαση φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική η ψυχοεκπαιδευτική παρέμβαση η οποία θα βοηθήσει το άτομο να συλλέξει τις πληροφορίες που χρειάζεται για την αιτιολογία του συνδρόμου, για τα συμπτώματα του, την πρόγνωση. Ταυτόχρονα η ψυχοεκπαιδευτική διαδικασία μπορεί να προσφέρει στο άτομο τεχνικές διαχείρισης της καθημερινότητας, προγραμματισμού των δραστηριοτήτων όπως και του προγράμματος ύπνου που είναι καλό να ακολουθεί. Η γνωστική συμπεριφοριστική θεραπεία εκτός από την ψυχοεκπαίδευση μπορεί να παρέχει μία συνεχή στήριξη στο άτομο ώστε να μειωθεί. Το στρες που βιώνει Βασικός στόχος της γνωσιακής συμπεριφοριστικής θεραπείας να εντοπισθούν και να τροποποιηθούν δυσλειτουργικές πεποιθήσεις σχετικά με τον εαυτό και τους άλλους. Πολύ βοηθητική μπορεί να είναι και η ένταξη σε μία ομάδα στήριξης όπου το άτομο θα γνωρίσει και άλλα άτομα που παρουσιάζουν το ίδιο πρόβλημα και έτσι θα αποστιγματίσει την κατάστασή του, θα βοηθηθεί να την απομυθοποιήσει όπως και επίσης να μοιραστεί τα συναισθήματά του με άλλους.