Ψυχολογική Υποστήριξη παιδιού Ενηλίκου - Παναγιωτοπούλου Αγγελική

ΚΕΝΤΡΟ ΕΙΔΙΚΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ ypostirixi.net

Ψυχολογική Υποστήριξη παιδιού Ενηλίκου - Παναγιωτοπούλου Αγγελική

Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές

Ο όρος διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές αναφέρεται σε διαταραχές που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του παιδιού και πλήττουν διάφορες «περιοχές» της ανάπτυξης. Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται:

  • ο αυτισμός,
  • η διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή, 
  • το σύνδρομο Asperger 
  • και το σύνδρομο Rett.


Οι διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά αλλά διαφοροποιούνται τόσο στη μορφή και τη βαρύτητα σε κάθε παιδί. Τα συμπτώματα των διαταραχών του αυτιστικού φάσματος είναι συνήθως εμφανή από το πρώτο έτος ζωής του παιδιού και συνηθέστερα στα 2 έτη.
Χαρακτηριστικά συμπτώματα των διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών είναι:

 

  • Η μειωμένη βλεμματική επαφή του παιδιού με τα πρόσωπα,
  • Η καθυστέρηση, έκπτωση ή περίεργη χρήση του λόγου,
  • Η μη ανταπόκριση στο όνομά του και σε καλέσματα 
  • Επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές (στερεοτυπίες) όπως το «φτερούγισμα» των χεριών ή το ρυθμικό κούνημα του κορμού του σώματος.


ʼλλα συμπτώματα χαρακτηριστικά των διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών είναι:

 

 

  • Αισθητηριακά προβλήματα, όπως υπερευαισθησία ή υποευαισθησία στην αφή ή την ακοή
  • Μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση όπου το παιδί μπορεί να μην δείχνει θέληση να αλληλεπιδράσει με τα πρόσωπα γύρω του, ή προσκολλάται υπερβολικά σε κάποιο από αυτά.


Εφόσον τεθεί η διάγνωση κάποιας διαταραχής μέσα στο αυτιστικό φάσμα είναι σκόπιμο το παιδί να ενταχθεί σε ένα πρόγραμμα παρέμβασης ώστε να ενισχυθούν οι δεξιότητές του αλλά και να μειωθούν έγκαιρα πιθανές ανεπιθύμητες συμπεριφορές. Όσο νωρίτερα ενταχθεί ένα παιδί σε πρόγραμμα παρέμβασης τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση.

Η πρώιμη παρέμβαση είναι μία από τις πλέον αποτελεσματικές θεραπευτικές μεθόδους η οποία αναπτύχθηκε από τη δεκαετία του ’60 με κύριο στόχο την αποτελεσματικότερη υποστήριξη των παιδιών στο αυτιστικό φάσμα αλλά και παιδιών με νοητική στέρηση. Είναι μία ψυχοεκπαιδευτική μέθοδος που περιλαμβάνει :

 

 

  • τη γνωστική ανάπτυξη του παιδιού,
  • την ανάπτυξη της επικοινωνίας και της κοινωνικότητάς του
  • τη βελτίωση της συμπεριφοράς του.


Το πρόγραμμα κάθε παιδιού είναι εξατομικευμένο ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του και επαναξιολογείται σε τακτά χρονικά διαστήματα.